Dahi kafalar
New member
Tütün endüstrisinin düzenlemeleri son yıllarda giderek daha kapsamlı hale geldiğinden, mentollü sigaralar bir istisna olmuştur. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sigara satışlarının üçte birinden fazlasını oluşturuyorlar ve özellikle tehlikeli çünkü mentol nikotinin zaten güçlü olan bağımlılık yapıcı etkilerini artırıyor.
Şimdi Gıda ve İlaç Dairesi, 12 yaş ve üzeri 18 milyondan fazla insanın içtiği bu sigaraları yasaklamak için harekete geçiyor. Siyah içiciler arasında, beyaz içicilerin yüzde 30’una kıyasla, yüzde 85’i mentollü sigara içiyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde onları yasaklamak, özellikle gençler arasında sigarayı azaltmak için on yıllardır süren çabalarda çok önemli bir adımdır. Maliyet çok büyük: Her yıl yaklaşık yarım milyon insan sigaraya bağlı hastalıklardan ölüyor.
En başından beri, geçen yarım yüzyılda Siyah insanları hedef alan mentollü sigaraların pazarlanması, temelinde, derinden alaycı bir aldatmaca üzerine inşa edildi: Sağlıklı ve onarıcıydılar.
İlk olarak 1920’lerde ve 1930’larda tanıtılan mentollü sigaralar, tütün endüstrisi tarafından “sigara içenlerin boğazını” rahatlatacaklarına dair yanlış bir terapötik vaatle borazan edildi. 1940’larda Federal Ticaret Komisyonu’ndaki düzenleyiciler, Kool mentollü sigara üreticilerine ürünlerini “doktorlar mentolün yararlı kafa temizleme kalitesini biliyorlar” gibi aldatıcı sağlık iddialarına bağlamayı bırakmalarını emretti.
Yine de mentol markalarının serveti 1950’lerde yükseldi. Tütün endüstrisi, sigara ve kanser arasında doğrudan bağlantı kuran araştırmalarla hırpalandığından, endüstri psikologları, sağlıklı bir seçim gibi görünen mentollü sigaraların, endişeli sigara içenler için güvenlik anlamına geldiği için satışlarda arttığı sonucuna vardılar. Mentol’ün terapötik mesajları, 1950’lerde ve 1960’larda sigara satışlarındaki büyük büyümenin temeli oldu.
Bu sahte sağlık çekiciliklerinin özellikle Siyah tüketicilere yönelik olması 1960’lara kadar değildi. Gençlere yönelik reklamcılığı için düzenleme tehditleriyle karşı karşıya kalan ve büyüme için yeni fırsatlar arayan tütün endüstrisi, agresif kolej pazarlama kampanyalarından Siyah topluluklarda pazar oluşturmaya dönüştü
1967’den endüstri belgeleri, örneğin, St. Louis’deki genç Siyah erkekler: toplulukta “yaral balığı” olanlara ücretsiz numune dağıtmak ve ücretsiz numune dağıtan berberler, belboylar ve taksi şoförleri aracılığıyla marka peşinde koşmak. Sınıf, endüstrinin stratejisinde de rol oynuyordu. Örneğin endüstri belgeleri, Newark’ı mentol satışları oluşturmak için önde gelen bir “yoksulluk pazarı” olarak tanımladı.
Kongre 1970’te, 1971’den başlayarak sigaralar için ulusal televizyon ve radyo reklamlarını yasaklamak için oy verdiğinde, endüstri kayıtları, tütün şirketlerinin nasıl yavaş yavaş Siyah süreli yayınlara ve yoğun kentsel reklam panosu reklamlarına döndüğünü ortaya koyuyor. Belgeler ayrıca, Siyah temalı reklamlarla Pittsburgh’daki toplu taşıma sürücülerine nasıl ulaşılacağını da özetledi (ancak, çoğunluğu beyaz olan mahallelerden geçtikleri için otobüslerin dış kısımlarında değil, yalnızca büyük oranda Siyah taşıt taşıyan belirli otobüslerin içlerinde).
Siyah toplulukta nüfuz sahibi kişileri yetiştirmeye yönelik endüstri çabaları, reklam gelirlerine bağlı olarak yerel medyaya, tütün endüstrisi finansmanı arayan kuruluşlara ve kampanya katkılarına dayanan politikacılara kadar uzandı. Mentol’ün ağı, 1960’lardan 1990’lara kadar genişledi – Siyah topluluklar acı çekip muhalefette toplanmış olsa bile.
1990’larda, Siyah toplulukların bu şekilde hedeflenmesi, Philadelphia’nın Siyah mahallelerinde test amaçlı pazarlanan yeni bir mentol markası olan RJ Reynolds’un talihsiz Uptown’u ile bir dönüm noktasına ulaştı. . George HW Bush yönetimindeki sağlık ve insan hizmetleri sekreteri Dr. Louis Sullivan, planı “hilesiz ve uğursuz” olarak kınamak için taban aktivistlerine katıldığında şiddetli bir tepki geldi.
Bu direniş Uptown kampanyasını durdurdu, ancak endüstri, aralarında NAACP’nin yönetici direktörü Benjamin Hooks’un da bulunduğu bazı müttefiklerini destek çağrısında bulunmadan önce değil. Sivil haklar grubu, tütün endüstrisi desteğine bağımlı hale gelmişti ve Bay Hooks, endüstrinin kentsel reklam panolarını kullanma veya Uptown’u yalnızca Siyah bir marka olarak satma hakkını savunmaya hevesliydi. Bay Hooks ayrıca, Siyah insanların kendileri adına tüketici kararları vermek için “koruyucu meleklere” ihtiyaç duyduklarını öne sürdükleri için kendilerini ırkçı ve ataerkil olarak gören endüstri eleştirmenlerini de kınadı.
Sonunda, Dr. Sullivan’ın argümanı Uptown’ın kendi deyimiyle “bir kanser kültürünü teşvik etmesine” karşı üstün geldi. Halkın sağlığını korumak adına tütün reklam panolarını yasaklama çabaları da galip geldi ve 46 eyalet ile büyük tütün şirketleri arasında, sigaraya bağlı hastalıkların maliyetini telafi etmek için eyaletlere milyarlarca dolar bağışlamak için yapılan 1998 anlaşmasına dahil edildi.
Yine de yeni kurnaz ve aldatıcı uygulamalar mentollü sigaraların gelişmesine izin verdi. Big Tobacco’nun Siyah topluluktaki sivil davaları, örgütleri, kültürel etkinlikleri ve politikacıları destekleme stratejisi, Kongre FDA’ya 2009’da tütün ürünlerini düzenleme yetkisi verdiğinde ancak mentol’ü yasaklanacak tatlardan muaf tuttuğunda işe yaradı. O zaman, Kongre Kara Grubu mentol sorunu konusunda bölünmüştü, bazı endüstri dolarından yararlananlar yasağa karşı çıkarken, diğer grup üyeleri Siyah topluluklar üzerinde hedefli pazarlamanın sağlık üzerindeki etkileri konusunda derin endişelerini dile getirdiler.
Muafiyet, yasa tasarısı için Kongre’de geniş destek kazanmanın bir yolu olarak görülüyordu. Milletvekilleri bunun yerine ajansa katkı maddesini inceleme ve bulguların böyle bir adımı desteklemesi halinde yasaklama yetkisi verdi.
FDA, o zamandan bu yana iki kez mentollere karşı harekete geçmeye çalıştı ve endüstrinin yanı sıra finanse ettikleri etkileyicilerin muhalefetiyle karşılaştı. Son yıllarda, bu influencerlar, mentollü sigaraları yasaklamanın kaçak mentollü ürünler üreteceği, polis gözetiminin hızlanacağı ve sabah saatlerinde serbest sigara sattığı için tutuklanırken polis tarafından boğularak tutuklanan Eric Garner’ınki gibi daha trajik olaylar üreteceği korkusuyla insan ticareti yaptılar. Staten Island’da bir sokak.
Mentol yasağına karşı dava açarken, bu tür rakamlar eski bir tütün oyun kitabından yola çıkıyor. Endüstri fonlarına güvenerek, Big Tobacco’nun karlı mentol pazarlarını savunmasına yardımcı olmak için önyargılı polislik ve ırk ayrımcılığı hakkında meşru medeni haklar endişelerini kullanıyorlar. Onların argümanı, mentolün kendisi gibi, alaycı bir oyalamadır.
Gerçek şu ki, mentollü sigaralar ve Bay Garner’ın ölümü, uzun bir hikayenin parçası olan “Nefes alamıyorum” şeklindeki kederli çığlığıyla bağlantılıdır. Siyah insanların sistemik olarak hedef alınmasının tarihi. Big Tobacco ve mentolün hikayesi, şiddetin kamera dışında gerçekleştiği yuvarlanan bir trajedidir. Sağlığın ve zenginliğin daha yavaş bir şekilde çıkarılmasıdır, dakikalar içinde değil, on yıllar ve nesiller boyunca oynanır. Ancak hata yapmayın, mentollü sigara içmek çoğu zaman akciğerlerin yok olmasına, amfizeme, kansere ve bir dizi başka rahatsızlığa yol açar ve çoğu zaman trajik bir hava talebiyle sonuçlanır.
Topluluklardan ve halk sağlığı uzmanlarından mentol pazarlamasının yol açtığı sağlık eşitsizlikleri ve tehlikeleri hakkında on yıllarca süren haykırışlardan sonra (NAACP şimdi bir yasak çağrısı yapıyor), FDA’nın yasağı uygulayacak olan önerilen kuralı 28 Nisan’da duyurdu, gelecek on yıllarda yüz binlerce hayat kurtaracak uzun zamandır beklenen bir adımdır. Ajans şimdi kamuya açık yorumları kabul ediyor ve kuralını kesinleştirmeden önce iki duruşma yapacak.
Siyahların sağlığı ve esenliği için konuştuklarını iddia ederken tütün endüstrisi adına çalışanlar tarafından dikkatimizi dağıtmamalıyız. Onlar, tüketicileri aldatıcı vaatlerle cezbeden, boğazı koruyan web’in bir parçasıdır.
Keith Wailoo, Princeton Üniversitesi’nde tarih ve halkla ilişkiler profesörüdür ve “Pushing Cool: Big Tobacco, Racial Marketing, and the Untold Story of the Mentol Cigarette”in yazarıdır.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Şimdi Gıda ve İlaç Dairesi, 12 yaş ve üzeri 18 milyondan fazla insanın içtiği bu sigaraları yasaklamak için harekete geçiyor. Siyah içiciler arasında, beyaz içicilerin yüzde 30’una kıyasla, yüzde 85’i mentollü sigara içiyor. Amerika Birleşik Devletleri’nde onları yasaklamak, özellikle gençler arasında sigarayı azaltmak için on yıllardır süren çabalarda çok önemli bir adımdır. Maliyet çok büyük: Her yıl yaklaşık yarım milyon insan sigaraya bağlı hastalıklardan ölüyor.
En başından beri, geçen yarım yüzyılda Siyah insanları hedef alan mentollü sigaraların pazarlanması, temelinde, derinden alaycı bir aldatmaca üzerine inşa edildi: Sağlıklı ve onarıcıydılar.
İlk olarak 1920’lerde ve 1930’larda tanıtılan mentollü sigaralar, tütün endüstrisi tarafından “sigara içenlerin boğazını” rahatlatacaklarına dair yanlış bir terapötik vaatle borazan edildi. 1940’larda Federal Ticaret Komisyonu’ndaki düzenleyiciler, Kool mentollü sigara üreticilerine ürünlerini “doktorlar mentolün yararlı kafa temizleme kalitesini biliyorlar” gibi aldatıcı sağlık iddialarına bağlamayı bırakmalarını emretti.
Yine de mentol markalarının serveti 1950’lerde yükseldi. Tütün endüstrisi, sigara ve kanser arasında doğrudan bağlantı kuran araştırmalarla hırpalandığından, endüstri psikologları, sağlıklı bir seçim gibi görünen mentollü sigaraların, endişeli sigara içenler için güvenlik anlamına geldiği için satışlarda arttığı sonucuna vardılar. Mentol’ün terapötik mesajları, 1950’lerde ve 1960’larda sigara satışlarındaki büyük büyümenin temeli oldu.
Bu sahte sağlık çekiciliklerinin özellikle Siyah tüketicilere yönelik olması 1960’lara kadar değildi. Gençlere yönelik reklamcılığı için düzenleme tehditleriyle karşı karşıya kalan ve büyüme için yeni fırsatlar arayan tütün endüstrisi, agresif kolej pazarlama kampanyalarından Siyah topluluklarda pazar oluşturmaya dönüştü
1967’den endüstri belgeleri, örneğin, St. Louis’deki genç Siyah erkekler: toplulukta “yaral balığı” olanlara ücretsiz numune dağıtmak ve ücretsiz numune dağıtan berberler, belboylar ve taksi şoförleri aracılığıyla marka peşinde koşmak. Sınıf, endüstrinin stratejisinde de rol oynuyordu. Örneğin endüstri belgeleri, Newark’ı mentol satışları oluşturmak için önde gelen bir “yoksulluk pazarı” olarak tanımladı.
Kongre 1970’te, 1971’den başlayarak sigaralar için ulusal televizyon ve radyo reklamlarını yasaklamak için oy verdiğinde, endüstri kayıtları, tütün şirketlerinin nasıl yavaş yavaş Siyah süreli yayınlara ve yoğun kentsel reklam panosu reklamlarına döndüğünü ortaya koyuyor. Belgeler ayrıca, Siyah temalı reklamlarla Pittsburgh’daki toplu taşıma sürücülerine nasıl ulaşılacağını da özetledi (ancak, çoğunluğu beyaz olan mahallelerden geçtikleri için otobüslerin dış kısımlarında değil, yalnızca büyük oranda Siyah taşıt taşıyan belirli otobüslerin içlerinde).
Siyah toplulukta nüfuz sahibi kişileri yetiştirmeye yönelik endüstri çabaları, reklam gelirlerine bağlı olarak yerel medyaya, tütün endüstrisi finansmanı arayan kuruluşlara ve kampanya katkılarına dayanan politikacılara kadar uzandı. Mentol’ün ağı, 1960’lardan 1990’lara kadar genişledi – Siyah topluluklar acı çekip muhalefette toplanmış olsa bile.
1990’larda, Siyah toplulukların bu şekilde hedeflenmesi, Philadelphia’nın Siyah mahallelerinde test amaçlı pazarlanan yeni bir mentol markası olan RJ Reynolds’un talihsiz Uptown’u ile bir dönüm noktasına ulaştı. . George HW Bush yönetimindeki sağlık ve insan hizmetleri sekreteri Dr. Louis Sullivan, planı “hilesiz ve uğursuz” olarak kınamak için taban aktivistlerine katıldığında şiddetli bir tepki geldi.
Bu direniş Uptown kampanyasını durdurdu, ancak endüstri, aralarında NAACP’nin yönetici direktörü Benjamin Hooks’un da bulunduğu bazı müttefiklerini destek çağrısında bulunmadan önce değil. Sivil haklar grubu, tütün endüstrisi desteğine bağımlı hale gelmişti ve Bay Hooks, endüstrinin kentsel reklam panolarını kullanma veya Uptown’u yalnızca Siyah bir marka olarak satma hakkını savunmaya hevesliydi. Bay Hooks ayrıca, Siyah insanların kendileri adına tüketici kararları vermek için “koruyucu meleklere” ihtiyaç duyduklarını öne sürdükleri için kendilerini ırkçı ve ataerkil olarak gören endüstri eleştirmenlerini de kınadı.
Sonunda, Dr. Sullivan’ın argümanı Uptown’ın kendi deyimiyle “bir kanser kültürünü teşvik etmesine” karşı üstün geldi. Halkın sağlığını korumak adına tütün reklam panolarını yasaklama çabaları da galip geldi ve 46 eyalet ile büyük tütün şirketleri arasında, sigaraya bağlı hastalıkların maliyetini telafi etmek için eyaletlere milyarlarca dolar bağışlamak için yapılan 1998 anlaşmasına dahil edildi.
Yine de yeni kurnaz ve aldatıcı uygulamalar mentollü sigaraların gelişmesine izin verdi. Big Tobacco’nun Siyah topluluktaki sivil davaları, örgütleri, kültürel etkinlikleri ve politikacıları destekleme stratejisi, Kongre FDA’ya 2009’da tütün ürünlerini düzenleme yetkisi verdiğinde ancak mentol’ü yasaklanacak tatlardan muaf tuttuğunda işe yaradı. O zaman, Kongre Kara Grubu mentol sorunu konusunda bölünmüştü, bazı endüstri dolarından yararlananlar yasağa karşı çıkarken, diğer grup üyeleri Siyah topluluklar üzerinde hedefli pazarlamanın sağlık üzerindeki etkileri konusunda derin endişelerini dile getirdiler.
Muafiyet, yasa tasarısı için Kongre’de geniş destek kazanmanın bir yolu olarak görülüyordu. Milletvekilleri bunun yerine ajansa katkı maddesini inceleme ve bulguların böyle bir adımı desteklemesi halinde yasaklama yetkisi verdi.
FDA, o zamandan bu yana iki kez mentollere karşı harekete geçmeye çalıştı ve endüstrinin yanı sıra finanse ettikleri etkileyicilerin muhalefetiyle karşılaştı. Son yıllarda, bu influencerlar, mentollü sigaraları yasaklamanın kaçak mentollü ürünler üreteceği, polis gözetiminin hızlanacağı ve sabah saatlerinde serbest sigara sattığı için tutuklanırken polis tarafından boğularak tutuklanan Eric Garner’ınki gibi daha trajik olaylar üreteceği korkusuyla insan ticareti yaptılar. Staten Island’da bir sokak.
Mentol yasağına karşı dava açarken, bu tür rakamlar eski bir tütün oyun kitabından yola çıkıyor. Endüstri fonlarına güvenerek, Big Tobacco’nun karlı mentol pazarlarını savunmasına yardımcı olmak için önyargılı polislik ve ırk ayrımcılığı hakkında meşru medeni haklar endişelerini kullanıyorlar. Onların argümanı, mentolün kendisi gibi, alaycı bir oyalamadır.
Gerçek şu ki, mentollü sigaralar ve Bay Garner’ın ölümü, uzun bir hikayenin parçası olan “Nefes alamıyorum” şeklindeki kederli çığlığıyla bağlantılıdır. Siyah insanların sistemik olarak hedef alınmasının tarihi. Big Tobacco ve mentolün hikayesi, şiddetin kamera dışında gerçekleştiği yuvarlanan bir trajedidir. Sağlığın ve zenginliğin daha yavaş bir şekilde çıkarılmasıdır, dakikalar içinde değil, on yıllar ve nesiller boyunca oynanır. Ancak hata yapmayın, mentollü sigara içmek çoğu zaman akciğerlerin yok olmasına, amfizeme, kansere ve bir dizi başka rahatsızlığa yol açar ve çoğu zaman trajik bir hava talebiyle sonuçlanır.
Topluluklardan ve halk sağlığı uzmanlarından mentol pazarlamasının yol açtığı sağlık eşitsizlikleri ve tehlikeleri hakkında on yıllarca süren haykırışlardan sonra (NAACP şimdi bir yasak çağrısı yapıyor), FDA’nın yasağı uygulayacak olan önerilen kuralı 28 Nisan’da duyurdu, gelecek on yıllarda yüz binlerce hayat kurtaracak uzun zamandır beklenen bir adımdır. Ajans şimdi kamuya açık yorumları kabul ediyor ve kuralını kesinleştirmeden önce iki duruşma yapacak.
Siyahların sağlığı ve esenliği için konuştuklarını iddia ederken tütün endüstrisi adına çalışanlar tarafından dikkatimizi dağıtmamalıyız. Onlar, tüketicileri aldatıcı vaatlerle cezbeden, boğazı koruyan web’in bir parçasıdır.
Keith Wailoo, Princeton Üniversitesi’nde tarih ve halkla ilişkiler profesörüdür ve “Pushing Cool: Big Tobacco, Racial Marketing, and the Untold Story of the Mentol Cigarette”in yazarıdır.
The Times, editöre gönderilen çeşitli mektupları yayınlamaya kararlıdır. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .