Dahi kafalar
New member
Rusların Ukraynacayı sadece Rusça’nın bir lehçesi olarak görmeleri uzun zaman önce yaygındı. “Küçük Rus” deniyordu. The Conversation’a bu hafta yazan Florida Uluslararası Üniversitesi’nden Phillip Carter, “Bazı Rus milliyetçilerine sorarsanız, Ukraynaca bir dil değil” dedi ve Rusya’nın içişleri bakanı Pyotr Valuev’in 1863 Valuev Genelgesinde bir ayrı bir Ukrayna dili yoktu.
Ukraynaca gerçekten de Rusça ile yakından ilişkilidir – ikisi de Kiril alfabesi kullanır ve benzer gramer kalıplarına sahiptir – ancak Rusça değildir. Dil konusundaki inek takıntım ve kişisel bir ilişki içinde pratik yapma fırsatları sayesinde, iyi bir günde, konu çok karmaşık değilse, Rusların sohbet sırasında birbirlerine söylediklerinin yaklaşık yarısını anlayabilirim. Ama yıllar önce, Jersey City’de bir mahalleye taşındığımda, “Rus” komşularımın ne dediklerinin tek bir kelimesini bile Rusça konuşmadıkları aklıma gelene kadar anlayamadığımı fark ettim. Daha çok, Ukraynaca’nın farklı bir diliydi.
O kadar uzun süre Ukraynaca, Rusça’daki küçük bir değişiklik olarak görüldü, yüzyıllarca süren bir konuşma ve yazma biçiminin silinmesiydi. Ve hikayesi benzersiz değil: 2017 “Azınlık Dillerini Standartlaştırmak” antolojisinde, Diana MJ Camps, 1990’ların sonlarında Avrupa Bölgesel veya Azınlık Dilleri Sözleşmesi’nin Limburgca’yı bir Hollanda lehçesi yerine bir dil olarak nasıl tanıdığını anlatıyor: karar, Hollanda Dil Birliği genel sekreterinden bir “onaylamama” mektubu aldı. Herhangi bir tarafsız analiz altında kendi başına bir dil olan Elfdalian, Eski Norse’nin üç cinsiyetini ve diğer özelliklerini korur. Ancak Andrew Warner’ın geçen yıl Language Magazine için bildirdiği gibi, “İsveç hükümeti Elfdalian’ı yalnızca İsveççenin bir lehçesi olarak tanıyor.”
Dünyanın standart dilleri, havadan bir grup buzdağının, suyun altında daha fazla donmuş harikanın geniş kitlelerinden habersiz olmasına benzer şekilde, küresel dil çeşitliliğinin yoksul bir resmini sunar. Dilbilimcilerin yaptıklarının çoğu, geleneksel olarak yalnızca lehçeler olarak reddedilenlerin benzersizliğini ortaya çıkarmak da dahil olmak üzere, dünyadaki gerçek dil yelpazesini belgelemektir.
Bu görev, sömürgecilik ve emperyalizm kökenli konuşma çeşitleri söz konusu olduğunda özellikle acil hale gelir . çeşitli zorla çalıştırma veya sosyal izolasyon koşulları. Çoğu durumda, bu gibi koşullar altında, yetişkinler (bir dili doğuştan itibaren öğrenmeye başlayan çocukların aksine) ek dilleri hızlı ve resmi bir talimat olmadan öğrendiler ve öğrendiklerini ana dillerinin bazı yönleriyle doldurdular. yepyeni bir şey yaratmak için saf yaratıcılığın bir parçasıydı: dilbilimcilerin dediği gibi kreol dilleri. Bu yeni konuşma biçimleri, genellikle, yetişkinler için öğrenmesi daha zor ve iletişim için gerekli olmayan (herhangi bir dilin zamanla biriktirdiği) eski dilin rastgele materyalinin çoğunu attı. Bir creole dili size uzun konjugasyon sonları listeleri sunmaz veya cansız nesnelere rastgele cinsiyet atamaz çünkü dünya çapında birçok dilde yoktur ve bir dilin buna ihtiyacı yoktur. Ancak bir dil bunları yapmasa bile, yine de alması gereken birçok kuralı, kendi dilbilgisini, on binlerce kelimeyi ve seslerin şekillendirildiği ve cümlelerin tonlandığı belirli yolları vardır. Başka bir deyişle, tam bir insan dilidir.
Yine de bric-a-brac’ın bu (oldukça etkili) atılması ve ayrıca creole’nin madun insanlar tarafından konuşulması, onun eski bir dilin yalnızca “kırık” bir versiyonu olduğu duygusunu teşvik etti. Çoğu zaman bu çeşitlerin konuşmacılarının bile dikkatini dağıtır. Son zamanlarda, Jamaikalı Patois’in resmi dil olarak tanınmasını savunan bir hareket olsa da, çeşitlilik konusunda uzmanlar, özellikle akademi ve sanatın ötesinde, Patois’in sadece bozuk İngilizce, kötü bir alışkanlık olduğuna dair genel bir yanlış izlenimden sürekli olarak hüsrana uğradılar. .
Ancak bunun gibi dillerin gerçekten de diller olduğunu bilmemizin bir yolu, her birinin ayrıntılı bir gramer tanımını yazabilmenizdir; bu, kelimelerin nasıl telaffuz edileceğini belirleyen karmaşık kurallarla (ve istisnalarla) dolu, fiiller, cümleleri bir araya getirir, nüansları iletir – tıpkı Ukraynaca gibi kreol olmayan ancak benzer saygısızlıktan muzdarip dillerin gramer açıklamalarında olduğu gibi.
Bu aklıma Black English’i getiriyor. Bu ayrı bir dilden ziyade İngilizce’nin bir lehçesidir – Standart İngilizce konuşanlar hızlı konuşulduğunda bazılarını kaçırabilir, çoğunlukla Siyah İngilizce’yi kolayca anlarlar. Ancak geleneksel olarak, tıpkı Jamaikalı Patois’in yaptığı gibi, İngilizcenin yanlış gittiği görülüyor. Black English ve Standard English arasındaki farklar, büyük ölçüde, birçok kreol üretenler gibi koşullar altında oluşması gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Yetişkin öğrencilerin yaratılışıyla çok ilgisi vardı ve bu nedenle, Standart İngilizce’nin bazı gereksiz zil ve ıslıklarından bazılarını serbest bıraktı; bunların yokluğu, genellikle istemeden Siyah İngilizceyi aşırı basitleştiren, hatta azaltan bir şekilde sunulur.
Örneğin, evde Siyah İngilizce konuşan çocuklara okuma öğretmek için rehberlik sağlayan çeşitli kaynaklarda, Siyah İngilizce’nin standart İngilizce kurallarını nasıl gevşettiğini gösteren aynı stok örneklerle karşılaşırsınız: “col” karşılaştırmasını göreceksiniz. ” vs. “soğuk” birden fazla yerde görünmesi bazı kelimeler için son ünsüz sesinin düştüğünü açıklamak. “Olmak” fiilinin genellikle gereksiz olduğuna dair temel bir açıklama göreceksiniz – “o benim kız kardeşim” yerine “o benim kız kardeşim” vb.
Bu açıklamalar iyi niyetli ve teknik olarak doğrudur. Ama çoğu zaman, sunulma biçimleriyle, Rachmaninoff’un her ikisinde de aynı derecede iyi ses vereceği konusunda ısrar ederken, bir Bösendorfer’ın sahip olduğu oyuncak piyanonun eksikliğini anlatıyormuş gibi onları duymamak veya okumamak zor. Bu kaynaklardan bazılarıyla, Black English’in Standart İngilizce’ye eşit olduğunu düşünen birinin çıkması beni şaşırttı. Büyük olasılıkla, Black English’in bir tür “Küçük Rus” olduğu izlenimini edineceklerdir.
Siyah İngilizcenin doğru bir şekilde tanınmasını savunmak, daha çok kendilerini bir mirası koruyor olarak gören Limburgish ve Elfdalian savunucularının kapsamlı çabaları gibi ve daha az “Dick ve Jane ile Eğlence” gibi daha ağır bir kaldırma gerektirir. ” Sadece “olmak” fiilini dilbilgisi açısından doğru olduğunu gözlemlemek yetersizdir.
İyi bir başlangıç noktası Lisa J. Green’in “African American English: A Linguistic Introduction” adlı kitabıdır. Kapsanacak, fiillere, ses sistemine vb. hitap etmek, sadece Standart İngilizce şeyleri listelemek yerine, yapmamaktan kurtulabileceğin şeyler. Sonra Siyah İngilizce’nin Standart İngilizce’deki eşdeğerlerinden daha karmaşık olan yönleri hakkında bir bölüm içeren bir başka kitap daha var: Muhtemelen “Onlar önde” ve “Ne oldu…” ifadelerini duymuşsunuzdur. Bunları açık bir alışkanlık işareti ve anlatı zamanının özel bir işareti olarak mı düşünüyorsunuz?
Akademik kaynaklarda, akademik çalışmanın sıklıkla yaptığı gibi, ayrı konuları birer birer ele alan çok sayıda Siyah İngilizce dilbilimsel analizi vardır. Örneğin, Kasım ayında yazdığım gibi, Black English’te “to come” fiili onaylamamayı ifade etmek için kullanılabilir. Bu büyüleyici bir tartışma, ancak bundan büyük resmi kavramaya geçmek zor çünkü tek başına bir gözlem Black English’in hikayesini anlatmaz. Black English uzmanlarının bir gün, geçmişin tüm önemli bulgularını, diyelim ki, 50 yıllık tek bir ciltte birleştirerek, yüzlerce sayfa değerinde, saplantılı bir dilbilgisi derin dalışı üretmek için bir projeye girişeceklerini umuyorum. ağırlığı bir kapı durdurucu olarak kullanabilir, bir masaüstüne atabilir ve pencereyi tıkırdatan bir çarpmanın tadını çıkarabilir veya Académie Française gibi bir vücuda sunabilirsiniz – eğer İngilizce olsaydı.
Black English “Little English” değildir. Aslında, hem Siyah İngilizce hem de Standart İngilizce konuşan insanlar, hep birlikte daha büyük bir İngilizce konuşurlar. Bir marka adı olarak, “Larger English” sizi pek etkilemiyor — “Patois” veya “Old Norse” gibi zarif bir kelime ya da deyim değil. Ancak bir kavram olarak hayatidir ve Ukraynacanın Rus olmadığı bilgisi kadar gerçektir.
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
John McWhorter (@JohnHMcWhorter) Columbia Üniversitesi’nde dilbilim alanında doçenttir. “Lexicon Valley” adlı podcast’e ev sahipliği yapıyor ve en son “Woke Irkçılık: How a New Religion Has Betrayed Black America”nın yazarı.
Ukraynaca gerçekten de Rusça ile yakından ilişkilidir – ikisi de Kiril alfabesi kullanır ve benzer gramer kalıplarına sahiptir – ancak Rusça değildir. Dil konusundaki inek takıntım ve kişisel bir ilişki içinde pratik yapma fırsatları sayesinde, iyi bir günde, konu çok karmaşık değilse, Rusların sohbet sırasında birbirlerine söylediklerinin yaklaşık yarısını anlayabilirim. Ama yıllar önce, Jersey City’de bir mahalleye taşındığımda, “Rus” komşularımın ne dediklerinin tek bir kelimesini bile Rusça konuşmadıkları aklıma gelene kadar anlayamadığımı fark ettim. Daha çok, Ukraynaca’nın farklı bir diliydi.
O kadar uzun süre Ukraynaca, Rusça’daki küçük bir değişiklik olarak görüldü, yüzyıllarca süren bir konuşma ve yazma biçiminin silinmesiydi. Ve hikayesi benzersiz değil: 2017 “Azınlık Dillerini Standartlaştırmak” antolojisinde, Diana MJ Camps, 1990’ların sonlarında Avrupa Bölgesel veya Azınlık Dilleri Sözleşmesi’nin Limburgca’yı bir Hollanda lehçesi yerine bir dil olarak nasıl tanıdığını anlatıyor: karar, Hollanda Dil Birliği genel sekreterinden bir “onaylamama” mektubu aldı. Herhangi bir tarafsız analiz altında kendi başına bir dil olan Elfdalian, Eski Norse’nin üç cinsiyetini ve diğer özelliklerini korur. Ancak Andrew Warner’ın geçen yıl Language Magazine için bildirdiği gibi, “İsveç hükümeti Elfdalian’ı yalnızca İsveççenin bir lehçesi olarak tanıyor.”
Dünyanın standart dilleri, havadan bir grup buzdağının, suyun altında daha fazla donmuş harikanın geniş kitlelerinden habersiz olmasına benzer şekilde, küresel dil çeşitliliğinin yoksul bir resmini sunar. Dilbilimcilerin yaptıklarının çoğu, geleneksel olarak yalnızca lehçeler olarak reddedilenlerin benzersizliğini ortaya çıkarmak da dahil olmak üzere, dünyadaki gerçek dil yelpazesini belgelemektir.
Bu görev, sömürgecilik ve emperyalizm kökenli konuşma çeşitleri söz konusu olduğunda özellikle acil hale gelir . çeşitli zorla çalıştırma veya sosyal izolasyon koşulları. Çoğu durumda, bu gibi koşullar altında, yetişkinler (bir dili doğuştan itibaren öğrenmeye başlayan çocukların aksine) ek dilleri hızlı ve resmi bir talimat olmadan öğrendiler ve öğrendiklerini ana dillerinin bazı yönleriyle doldurdular. yepyeni bir şey yaratmak için saf yaratıcılığın bir parçasıydı: dilbilimcilerin dediği gibi kreol dilleri. Bu yeni konuşma biçimleri, genellikle, yetişkinler için öğrenmesi daha zor ve iletişim için gerekli olmayan (herhangi bir dilin zamanla biriktirdiği) eski dilin rastgele materyalinin çoğunu attı. Bir creole dili size uzun konjugasyon sonları listeleri sunmaz veya cansız nesnelere rastgele cinsiyet atamaz çünkü dünya çapında birçok dilde yoktur ve bir dilin buna ihtiyacı yoktur. Ancak bir dil bunları yapmasa bile, yine de alması gereken birçok kuralı, kendi dilbilgisini, on binlerce kelimeyi ve seslerin şekillendirildiği ve cümlelerin tonlandığı belirli yolları vardır. Başka bir deyişle, tam bir insan dilidir.
Yine de bric-a-brac’ın bu (oldukça etkili) atılması ve ayrıca creole’nin madun insanlar tarafından konuşulması, onun eski bir dilin yalnızca “kırık” bir versiyonu olduğu duygusunu teşvik etti. Çoğu zaman bu çeşitlerin konuşmacılarının bile dikkatini dağıtır. Son zamanlarda, Jamaikalı Patois’in resmi dil olarak tanınmasını savunan bir hareket olsa da, çeşitlilik konusunda uzmanlar, özellikle akademi ve sanatın ötesinde, Patois’in sadece bozuk İngilizce, kötü bir alışkanlık olduğuna dair genel bir yanlış izlenimden sürekli olarak hüsrana uğradılar. .
Ancak bunun gibi dillerin gerçekten de diller olduğunu bilmemizin bir yolu, her birinin ayrıntılı bir gramer tanımını yazabilmenizdir; bu, kelimelerin nasıl telaffuz edileceğini belirleyen karmaşık kurallarla (ve istisnalarla) dolu, fiiller, cümleleri bir araya getirir, nüansları iletir – tıpkı Ukraynaca gibi kreol olmayan ancak benzer saygısızlıktan muzdarip dillerin gramer açıklamalarında olduğu gibi.
Bu aklıma Black English’i getiriyor. Bu ayrı bir dilden ziyade İngilizce’nin bir lehçesidir – Standart İngilizce konuşanlar hızlı konuşulduğunda bazılarını kaçırabilir, çoğunlukla Siyah İngilizce’yi kolayca anlarlar. Ancak geleneksel olarak, tıpkı Jamaikalı Patois’in yaptığı gibi, İngilizcenin yanlış gittiği görülüyor. Black English ve Standard English arasındaki farklar, büyük ölçüde, birçok kreol üretenler gibi koşullar altında oluşması gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Yetişkin öğrencilerin yaratılışıyla çok ilgisi vardı ve bu nedenle, Standart İngilizce’nin bazı gereksiz zil ve ıslıklarından bazılarını serbest bıraktı; bunların yokluğu, genellikle istemeden Siyah İngilizceyi aşırı basitleştiren, hatta azaltan bir şekilde sunulur.
Örneğin, evde Siyah İngilizce konuşan çocuklara okuma öğretmek için rehberlik sağlayan çeşitli kaynaklarda, Siyah İngilizce’nin standart İngilizce kurallarını nasıl gevşettiğini gösteren aynı stok örneklerle karşılaşırsınız: “col” karşılaştırmasını göreceksiniz. ” vs. “soğuk” birden fazla yerde görünmesi bazı kelimeler için son ünsüz sesinin düştüğünü açıklamak. “Olmak” fiilinin genellikle gereksiz olduğuna dair temel bir açıklama göreceksiniz – “o benim kız kardeşim” yerine “o benim kız kardeşim” vb.
Bu açıklamalar iyi niyetli ve teknik olarak doğrudur. Ama çoğu zaman, sunulma biçimleriyle, Rachmaninoff’un her ikisinde de aynı derecede iyi ses vereceği konusunda ısrar ederken, bir Bösendorfer’ın sahip olduğu oyuncak piyanonun eksikliğini anlatıyormuş gibi onları duymamak veya okumamak zor. Bu kaynaklardan bazılarıyla, Black English’in Standart İngilizce’ye eşit olduğunu düşünen birinin çıkması beni şaşırttı. Büyük olasılıkla, Black English’in bir tür “Küçük Rus” olduğu izlenimini edineceklerdir.
Siyah İngilizcenin doğru bir şekilde tanınmasını savunmak, daha çok kendilerini bir mirası koruyor olarak gören Limburgish ve Elfdalian savunucularının kapsamlı çabaları gibi ve daha az “Dick ve Jane ile Eğlence” gibi daha ağır bir kaldırma gerektirir. ” Sadece “olmak” fiilini dilbilgisi açısından doğru olduğunu gözlemlemek yetersizdir.
İyi bir başlangıç noktası Lisa J. Green’in “African American English: A Linguistic Introduction” adlı kitabıdır. Kapsanacak, fiillere, ses sistemine vb. hitap etmek, sadece Standart İngilizce şeyleri listelemek yerine, yapmamaktan kurtulabileceğin şeyler. Sonra Siyah İngilizce’nin Standart İngilizce’deki eşdeğerlerinden daha karmaşık olan yönleri hakkında bir bölüm içeren bir başka kitap daha var: Muhtemelen “Onlar önde” ve “Ne oldu…” ifadelerini duymuşsunuzdur. Bunları açık bir alışkanlık işareti ve anlatı zamanının özel bir işareti olarak mı düşünüyorsunuz?
Akademik kaynaklarda, akademik çalışmanın sıklıkla yaptığı gibi, ayrı konuları birer birer ele alan çok sayıda Siyah İngilizce dilbilimsel analizi vardır. Örneğin, Kasım ayında yazdığım gibi, Black English’te “to come” fiili onaylamamayı ifade etmek için kullanılabilir. Bu büyüleyici bir tartışma, ancak bundan büyük resmi kavramaya geçmek zor çünkü tek başına bir gözlem Black English’in hikayesini anlatmaz. Black English uzmanlarının bir gün, geçmişin tüm önemli bulgularını, diyelim ki, 50 yıllık tek bir ciltte birleştirerek, yüzlerce sayfa değerinde, saplantılı bir dilbilgisi derin dalışı üretmek için bir projeye girişeceklerini umuyorum. ağırlığı bir kapı durdurucu olarak kullanabilir, bir masaüstüne atabilir ve pencereyi tıkırdatan bir çarpmanın tadını çıkarabilir veya Académie Française gibi bir vücuda sunabilirsiniz – eğer İngilizce olsaydı.
Black English “Little English” değildir. Aslında, hem Siyah İngilizce hem de Standart İngilizce konuşan insanlar, hep birlikte daha büyük bir İngilizce konuşurlar. Bir marka adı olarak, “Larger English” sizi pek etkilemiyor — “Patois” veya “Old Norse” gibi zarif bir kelime ya da deyim değil. Ancak bir kavram olarak hayatidir ve Ukraynacanın Rus olmadığı bilgisi kadar gerçektir.
Geri bildiriminiz var mı? [email protected] adresine bir not gönderin.
John McWhorter (@JohnHMcWhorter) Columbia Üniversitesi’nde dilbilim alanında doçenttir. “Lexicon Valley” adlı podcast’e ev sahipliği yapıyor ve en son “Woke Irkçılık: How a New Religion Has Betrayed Black America”nın yazarı.