Dahi kafalar
New member
Ukrayna’daki savaş yeni, daha ölümcül ve vahim bir aşamaya girdi ve onu durdurabilecek tek adam, Vladimir Putin, bunu yapacağına dair hiçbir işaret göstermedi.
Ukrayna’nın Rus kuvvetlerine karşı defalarca ve kesin zaferler kazandığı, bazı topraklarını ve şehirlerini geri aldığı ve altyapısına yönelik ölümcül saldırılara karşı koyduğu 11 ayın ardından, savaş bir çıkmaza girdi.
Yine de, doğu Donetsk bölgesindeki Bakhmut şehri için şiddetli bir savaş da dahil olmak üzere çatışmalar tüm şiddetiyle devam ediyor. Rus füzelerinin sivil hedeflere gelişigüzel gibi görünen acımasız saldırıları olağan bir korku haline geldi: 14 Ocak’ta bir Rus füzesi Ukrayna’nın merkezindeki Dnipro’da bir apartmanı vurdu. En az 40 ölü arasında küçük çocuklar, hamile bir kadın ve 15 yaşında bir dansçı vardı.
Şimdi her iki tarafın da kışın sonlarında veya ilkbaharda şiddetli yeni bir saldırı turuna hazırlandığı söyleniyor. Rusya, savaşa katılmak için 300.000 yeni adam seferber etti ve bazı silah fabrikaları gece gündüz çalışıyor. Ukrayna’nın Batılı silah tedarikçileri aynı zamanda Kiev’in cephaneliğini, bu çatışmayı Doğu-Batı savaşına dönüştürme korkusuyla yakın zamana kadar Rusya’ya karşı konuşlandırmaktan çekindikleri zırh ve hava savunma sistemleriyle destekliyor.
Son iki ay içinde ABD milyarlarca yeni silah ve teçhizat taahhüdünde bulundu ve bu hafta ilk kez Stryker zırhlı muharebe araçlarını içeren yaklaşık 2,5 milyar dolarlık bir paket de dahil. Ukrayna’ya giden diğer Amerikan silahları arasında en gelişmiş Amerikan kara konuşlu hava savunma sistemi olan Patriot; Bradley savaş araçları; zırhlı personel taşıyıcıları; ve topçu sistemleri. NATO müttefikleri, Ukrayna’ya taahhüt edilen ilk ağır tank, İngiltere’den Challenger 2 ağır tankı da dahil olmak üzere, karışıma daha fazla silah ekledi. Tarihsel olarak tanklarının Rusya’ya karşı kullanılması konusunda isteksiz olan Almanya, müttefiklerinin birinci sınıf Leopard tankını Ukrayna’ya ihraç etmesine izin vermesi için ağır baskı altında.
Almanya, Cuma günü Ukrayna’nın müttefikleriyle yaptığı ve ülkelerin Ukrayna’ya daha gelişmiş silahlar gönderilmesine desteklerini yinelediği bir toplantıda karar vermedi. Toplantıyı yöneten ABD Savunma Bakanı Lloyd Austin, bunun “yavaşlama anı” değil, “daha derine inme” zamanı olduğunu kaydetti.
Bu, Ukrayna’nın geniş, çamurlu tarlalarının yakında yeniden tam ölçekli tank ve siper savaşına tanık olacağı ve bu kez çaresiz Rusya’ya karşı Batı silahlarını karşı karşıya getireceği anlamına geliyor. Bunun, son dünya savaşından sonra Avrupa’da bir daha asla olmaması gerekiyordu.
Ukrayna ve destekçileri, Batı silahlarının belirleyici olacağını ve Ukrayna’ya bir Rus saldırısını köreltmek ve Rusları geri püskürtmek için daha iyi bir şans vereceğini umuyor. Başka bir soru ne kadar geri. Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky, Rusya’nın 2014’te Kırım ve Doğu Ukrayna’da ele geçirdiği topraklar da dahil olmak üzere Rusya’yı Ukrayna’dan tamamen kovmaktan bahsediyor. ABD yetkililerinin bunu bir olasılık olarak değerlendirdiği bildirilse de, ABD ve müttefikleri daha az iddialı bir sonucu tercih edebilir. Ancak Bay Putin konuşmaya hazır olmadığı sürece, soru tartışmalıdır. Eldeki iş, Rusya’yı müzakere edilmiş bir barışın tek seçenek olduğuna ikna etmektir.
Bu nedenle önümüzdeki mücadele kritik. Ancak Bay Putin, hayallerinin peşinden gitmek için daha da derine inerken, Rus halkının kendi adlarına yapılanların ve bunun kendi geleceklerini nasıl mahvettiğinin farkında olması da kritik önem taşıyor.
Ruslar bunun ne kadarını biliyor veya sorguluyor? “Sınırlı askeri operasyona” yönelik açık eleştirilerin ne kadar tehlikeli hale geldiği göz önüne alındığında, Rusların özel olarak ne söylediğini veya düşündüğünü tespit etmek zor. Bağımsız medya bastırıldı, binlerce protestocu tutuklandı ve The Times muhabirleri de dahil olmak üzere birçok yabancı muhabir, savaşla ilgili resmi çizgiyi tartışmak yasa dışı olunca ülkeyi terk etmek zorunda kaldı.
Yine de en azından çoğu Rus bu savaşın ne zaman ve nasıl biteceğini soruyor olmalı. Bu başyazının kısmen Rus halkına hitap etmesinin nedeni budur: Başkanları bu korkunç ve faydasız savaşı onların adına yürütüyor; oğulları, babaları ve kocaları vahşet işlemek için öldürülüyor, sakatlanıyor veya zulme uğruyor; dünyanın birçok yerinde güvenilmeyen ve sevilmeyen bir durumda gelecek nesiller için hayatları ipotek altına alınıyor.
Kremlin’in propaganda mekanizması, Rusya’nın faşizm ve sefahat güçlerine karşı kahramanca bir mücadelesi hakkında yanlış anlatılar üreterek tam zamanlı çalışıyor. büyüklük. Bay Putin, Ukrayna’nın daha büyük bir Rus dünyası olan “Russkiy mir”in silinmez bir parçası olduğu ayrıntılı bir mitoloji uydurdu.
İktidarına gerçeği söylemeye cüret edecek herkesten izole edilmiş olan Bay Putin, Ukraynalıların “faşist” hükümetlerini derhal devireceklerine ikna olarak geçen yıl Ukrayna’nın işgal edilmesini emretti. Savaşın başlaması Rusları şaşkına çevirdi, ancak Bay Putin, Batı’nın yozlaşma ve gerileme ile boşa gittiğine ikna olmuş görünüyordu, ciyak ciyak ciyak ciyak ciyak ciyak ses çıkaracak ama harekete geçmeyecekti. O ve komutanları, görünüşe göre Ukrayna’da karşılaştıkları olağanüstü direnişe veya savaş sonrası düzenin kaba ihlalinden dehşete düşen ABD ve müttefiklerinin Ukrayna’yı savunmak için bir araya gelme hızına hazırlıksızdılar.
Bay Putin’in tepkisi, Ukrayna’ya her zamankinden daha fazla can, kaynak ve zulüm atmak oldu. Ve Rus Ortodoks Kilisesi’nin başı Patrik Kirill’in içler acısı desteğiyle, cumhurbaşkanı “sınırlı askeri saldırı” olarak adlandırmakta ısrar ettiği şeyi, ruhani olarak buyurulmuş bir Büyük Rusya ile yozlaşmış ve ahlaksız bir Batı arasındaki varoluşsal bir mücadeleye yükseltti.
Ancak Ruslar, Bay Putin Kırım’ı ele geçirip 2014’te doğu Ukrayna’da ayrılıkçı bir çatışmayı kışkırtana kadar Ukrayna’nın geniş çapta bir düşman, çok daha az ölümcül bir düşman olarak algılanmadığının farkında. O zamana kadar, Ruslar ve Ukraynalılar uzun sınırlarını serbestçe geçtiler. ve birçoğunun diğer tarafta ailesi, tanıdıkları veya arkadaşları vardı.
Ve Sovyet yönetimi altındaki tüm yoksulluk, baskı ve izolasyondan sonra Ruslar, 2014’te Bay Putin Ukrayna’nın sınırlarını zorla değiştirmeye başlayana kadar, diğer sanayileşmiş ülkelerdekilerin uzun zamandır düşündükleri olağandışı fırsatın tadını çıkardıklarını hatırlamalılar. makul maaşlar kazanmak, tüketim malları satın almak ve yurtdışına seyahat etmek ve akıllarından geçenleri söylemek için geniş ölçüde genişletilmiş özgürlüklerin tadını çıkarmak.
Ziyaret ettikleri Batı, Bay Putin veya Patrik Kirill tarafından sunulan ahlaksızlığın karikatürü değildi. Ve onların Rusya’sı, alkolizm, yolsuzluk, uyuşturucu kullanımı, homofobi ve tüm Rusların çok aşina olduğu diğer günahlarla pek de saf ve ruhani bir model değildi.
Sonunda soru, Bay Putin’in tarih üzerine verdiği derslerden herhangi birinin, emrettiği ölüm ve yıkım için gerçekten bir gerekçe sunup sunmadığıdır. Ruslar topyekun savaşın dehşetini bilirler; Bay Putin’in uydurduğu hiçbir şeyin Ukrayna’daki kasaba ve şehirlerin yerle bir edilmesini, cinayet, tecavüz ve yağma olaylarını veya elektrik ve su kaynaklarına yönelik kasıtlı saldırıları uzaktan doğrulayamayacağını bilmeleri gerekiyor. Son büyük Avrupa savaşında olduğu gibi, bu da çoğunlukla bir adamın çılgınlığı.
Ukrayna daha önce düşman değilse de, Sayın Putin şimdi düşman olmasını sağladı. Bir işgalciye karşı savaşmak, ulusal bir kimlik oluşturmanın en güçlü yöntemlerinden biridir ve Ukrayna için düşman olarak Rusya ve geleceği olarak Batı silinmez unsurlar haline geldi. Ve eğer Batı daha önce Rusya veya Ukrayna ile nasıl başa çıkılacağı konusunda gerçekten bölünmüş ve kararsızsa, Moskova’nın işgali Amerika Birleşik Devletleri’ni ve Avrupa’nın büyük bir kısmını Rusya’yı bir tehdit ve dışlanmış bir konuma düşürme ve kahraman bir Ukrayna’yı bir dost ve müttefik haline getirme konusunda birleştirdi. .
Rusya’nın büyüklüğünü savunduğunu iddia eden Putin, Rusya’yı dünyanın birçok yerinde parya bir devlet haline getirdi. Rusya’nın savaşın maliyetine ve yaptırımlara dayanmak için ihtiyaç duyduğu her şeye sahip olduğunu iddia ediyor. Ancak bir düşünce kuruluşu olan Carnegie Endowment for International Peace tarafından hazırlanan bir rapora göre, savaş yakında sona erse bile Rusya onlarca yıllık ekonomik durgunluk ve gerileme ile karşı karşıya. Endüstriyel üretim, hatta askeri üretim, artık alamadıkları Batı’dan gelen yüksek teknolojili mallara bağımlı olduğu için muhtemelen düşmeye devam edecek. Pek çok Batılı şirket ayrıldı, Batı ile ticaret azaldı ve savaşı finanse etmek bütçeyi tüketiyor. Çok sayıda yabancı havayolu Rusya’ya hizmet vermeyi durdurdu. Buna, Rusya’nın kaçan milyonlarca en iyi ve en parlak kişisini de ekleyin ve gelecek kasvetli.
Rusya’nın kayıplarının gerçek kapsamı da halkından saklanıyor. ABD Genelkurmay Başkanı Orgeneral Mark A. Milley, Kasım ayında Moskova’nın kayıplarının “ölen ve yaralanan 100.000 Rus askeri” olduğunu söyledi. Yaklaşık 300.000 erkek orduda top yemi görevine zorlandı ve daha pek çok kişi bunu takip edebilir.
Bay Putin’in sonunda müzakere edilmiş bir çözüm araması olasıdır, ancak Ukraynalılar giderek daha fazla yıkım ve kayıp yaşadıkça ve ülkelerinin bir karışını bile terk etmeme kararlılıkları derinleştikçe bu daha da uzak bir hal alıyor. Şimdilik, Bay Putin hala Ukrayna’yı dize getirebileceğine ve kaderini belirleyebileceğine inanıyor gibi görünüyor, ne pahasına olursa olsun.
Bay Putin, halka açık görünümlerinde hala kendine güvenen bir diktatör imajını geliştiriyor. Başarısızlıkların olduğu yerde, onun iradesine itaat etmeyen astların suçudur. Bu sahneyi 11 Ocak’ta, yeni yılda hükümet bakanlarıyla televizyonda yaptığı ilk toplantıda, başbakan yardımcısı Denis Manturov’a, uçak üretim rakamları konusunda Bay Putin’in yanlış olduğunda ısrar ettiği ve Bay Manturov’un savunduğu sırada canlandırdı. Sonunda Bay Putin patladı, “Gerçekten ne yapıyorsun, aptalı mı oynuyorsun?” “Evet,” dedi sonunda Bay Manturov, “Evet, efendim”in Rusça karşılığı.
Ruslar bu eylemi daha önce Kremlin’de gördüler. Bu versiyonda, Bay Putin’in her şeyi bilen çar ve Bay Manturov’un – amaçlanan ders – beceriksiz görevli olup olmadığını veya Bay Putin’in kendini beğenmişliği, kuruntuları ve kinciliği tarafından aptal yerine mi konduğunu düşünmeleri iyi olabilir.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .
Ukrayna’nın Rus kuvvetlerine karşı defalarca ve kesin zaferler kazandığı, bazı topraklarını ve şehirlerini geri aldığı ve altyapısına yönelik ölümcül saldırılara karşı koyduğu 11 ayın ardından, savaş bir çıkmaza girdi.
Yine de, doğu Donetsk bölgesindeki Bakhmut şehri için şiddetli bir savaş da dahil olmak üzere çatışmalar tüm şiddetiyle devam ediyor. Rus füzelerinin sivil hedeflere gelişigüzel gibi görünen acımasız saldırıları olağan bir korku haline geldi: 14 Ocak’ta bir Rus füzesi Ukrayna’nın merkezindeki Dnipro’da bir apartmanı vurdu. En az 40 ölü arasında küçük çocuklar, hamile bir kadın ve 15 yaşında bir dansçı vardı.
Şimdi her iki tarafın da kışın sonlarında veya ilkbaharda şiddetli yeni bir saldırı turuna hazırlandığı söyleniyor. Rusya, savaşa katılmak için 300.000 yeni adam seferber etti ve bazı silah fabrikaları gece gündüz çalışıyor. Ukrayna’nın Batılı silah tedarikçileri aynı zamanda Kiev’in cephaneliğini, bu çatışmayı Doğu-Batı savaşına dönüştürme korkusuyla yakın zamana kadar Rusya’ya karşı konuşlandırmaktan çekindikleri zırh ve hava savunma sistemleriyle destekliyor.
Son iki ay içinde ABD milyarlarca yeni silah ve teçhizat taahhüdünde bulundu ve bu hafta ilk kez Stryker zırhlı muharebe araçlarını içeren yaklaşık 2,5 milyar dolarlık bir paket de dahil. Ukrayna’ya giden diğer Amerikan silahları arasında en gelişmiş Amerikan kara konuşlu hava savunma sistemi olan Patriot; Bradley savaş araçları; zırhlı personel taşıyıcıları; ve topçu sistemleri. NATO müttefikleri, Ukrayna’ya taahhüt edilen ilk ağır tank, İngiltere’den Challenger 2 ağır tankı da dahil olmak üzere, karışıma daha fazla silah ekledi. Tarihsel olarak tanklarının Rusya’ya karşı kullanılması konusunda isteksiz olan Almanya, müttefiklerinin birinci sınıf Leopard tankını Ukrayna’ya ihraç etmesine izin vermesi için ağır baskı altında.
Almanya, Cuma günü Ukrayna’nın müttefikleriyle yaptığı ve ülkelerin Ukrayna’ya daha gelişmiş silahlar gönderilmesine desteklerini yinelediği bir toplantıda karar vermedi. Toplantıyı yöneten ABD Savunma Bakanı Lloyd Austin, bunun “yavaşlama anı” değil, “daha derine inme” zamanı olduğunu kaydetti.
Bu, Ukrayna’nın geniş, çamurlu tarlalarının yakında yeniden tam ölçekli tank ve siper savaşına tanık olacağı ve bu kez çaresiz Rusya’ya karşı Batı silahlarını karşı karşıya getireceği anlamına geliyor. Bunun, son dünya savaşından sonra Avrupa’da bir daha asla olmaması gerekiyordu.
Ukrayna ve destekçileri, Batı silahlarının belirleyici olacağını ve Ukrayna’ya bir Rus saldırısını köreltmek ve Rusları geri püskürtmek için daha iyi bir şans vereceğini umuyor. Başka bir soru ne kadar geri. Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky, Rusya’nın 2014’te Kırım ve Doğu Ukrayna’da ele geçirdiği topraklar da dahil olmak üzere Rusya’yı Ukrayna’dan tamamen kovmaktan bahsediyor. ABD yetkililerinin bunu bir olasılık olarak değerlendirdiği bildirilse de, ABD ve müttefikleri daha az iddialı bir sonucu tercih edebilir. Ancak Bay Putin konuşmaya hazır olmadığı sürece, soru tartışmalıdır. Eldeki iş, Rusya’yı müzakere edilmiş bir barışın tek seçenek olduğuna ikna etmektir.
Bu nedenle önümüzdeki mücadele kritik. Ancak Bay Putin, hayallerinin peşinden gitmek için daha da derine inerken, Rus halkının kendi adlarına yapılanların ve bunun kendi geleceklerini nasıl mahvettiğinin farkında olması da kritik önem taşıyor.
Ruslar bunun ne kadarını biliyor veya sorguluyor? “Sınırlı askeri operasyona” yönelik açık eleştirilerin ne kadar tehlikeli hale geldiği göz önüne alındığında, Rusların özel olarak ne söylediğini veya düşündüğünü tespit etmek zor. Bağımsız medya bastırıldı, binlerce protestocu tutuklandı ve The Times muhabirleri de dahil olmak üzere birçok yabancı muhabir, savaşla ilgili resmi çizgiyi tartışmak yasa dışı olunca ülkeyi terk etmek zorunda kaldı.
Yine de en azından çoğu Rus bu savaşın ne zaman ve nasıl biteceğini soruyor olmalı. Bu başyazının kısmen Rus halkına hitap etmesinin nedeni budur: Başkanları bu korkunç ve faydasız savaşı onların adına yürütüyor; oğulları, babaları ve kocaları vahşet işlemek için öldürülüyor, sakatlanıyor veya zulme uğruyor; dünyanın birçok yerinde güvenilmeyen ve sevilmeyen bir durumda gelecek nesiller için hayatları ipotek altına alınıyor.
Kremlin’in propaganda mekanizması, Rusya’nın faşizm ve sefahat güçlerine karşı kahramanca bir mücadelesi hakkında yanlış anlatılar üreterek tam zamanlı çalışıyor. büyüklük. Bay Putin, Ukrayna’nın daha büyük bir Rus dünyası olan “Russkiy mir”in silinmez bir parçası olduğu ayrıntılı bir mitoloji uydurdu.
İktidarına gerçeği söylemeye cüret edecek herkesten izole edilmiş olan Bay Putin, Ukraynalıların “faşist” hükümetlerini derhal devireceklerine ikna olarak geçen yıl Ukrayna’nın işgal edilmesini emretti. Savaşın başlaması Rusları şaşkına çevirdi, ancak Bay Putin, Batı’nın yozlaşma ve gerileme ile boşa gittiğine ikna olmuş görünüyordu, ciyak ciyak ciyak ciyak ciyak ciyak ses çıkaracak ama harekete geçmeyecekti. O ve komutanları, görünüşe göre Ukrayna’da karşılaştıkları olağanüstü direnişe veya savaş sonrası düzenin kaba ihlalinden dehşete düşen ABD ve müttefiklerinin Ukrayna’yı savunmak için bir araya gelme hızına hazırlıksızdılar.
Bay Putin’in tepkisi, Ukrayna’ya her zamankinden daha fazla can, kaynak ve zulüm atmak oldu. Ve Rus Ortodoks Kilisesi’nin başı Patrik Kirill’in içler acısı desteğiyle, cumhurbaşkanı “sınırlı askeri saldırı” olarak adlandırmakta ısrar ettiği şeyi, ruhani olarak buyurulmuş bir Büyük Rusya ile yozlaşmış ve ahlaksız bir Batı arasındaki varoluşsal bir mücadeleye yükseltti.
Ancak Ruslar, Bay Putin Kırım’ı ele geçirip 2014’te doğu Ukrayna’da ayrılıkçı bir çatışmayı kışkırtana kadar Ukrayna’nın geniş çapta bir düşman, çok daha az ölümcül bir düşman olarak algılanmadığının farkında. O zamana kadar, Ruslar ve Ukraynalılar uzun sınırlarını serbestçe geçtiler. ve birçoğunun diğer tarafta ailesi, tanıdıkları veya arkadaşları vardı.
Ve Sovyet yönetimi altındaki tüm yoksulluk, baskı ve izolasyondan sonra Ruslar, 2014’te Bay Putin Ukrayna’nın sınırlarını zorla değiştirmeye başlayana kadar, diğer sanayileşmiş ülkelerdekilerin uzun zamandır düşündükleri olağandışı fırsatın tadını çıkardıklarını hatırlamalılar. makul maaşlar kazanmak, tüketim malları satın almak ve yurtdışına seyahat etmek ve akıllarından geçenleri söylemek için geniş ölçüde genişletilmiş özgürlüklerin tadını çıkarmak.
Ziyaret ettikleri Batı, Bay Putin veya Patrik Kirill tarafından sunulan ahlaksızlığın karikatürü değildi. Ve onların Rusya’sı, alkolizm, yolsuzluk, uyuşturucu kullanımı, homofobi ve tüm Rusların çok aşina olduğu diğer günahlarla pek de saf ve ruhani bir model değildi.
Sonunda soru, Bay Putin’in tarih üzerine verdiği derslerden herhangi birinin, emrettiği ölüm ve yıkım için gerçekten bir gerekçe sunup sunmadığıdır. Ruslar topyekun savaşın dehşetini bilirler; Bay Putin’in uydurduğu hiçbir şeyin Ukrayna’daki kasaba ve şehirlerin yerle bir edilmesini, cinayet, tecavüz ve yağma olaylarını veya elektrik ve su kaynaklarına yönelik kasıtlı saldırıları uzaktan doğrulayamayacağını bilmeleri gerekiyor. Son büyük Avrupa savaşında olduğu gibi, bu da çoğunlukla bir adamın çılgınlığı.
Ukrayna daha önce düşman değilse de, Sayın Putin şimdi düşman olmasını sağladı. Bir işgalciye karşı savaşmak, ulusal bir kimlik oluşturmanın en güçlü yöntemlerinden biridir ve Ukrayna için düşman olarak Rusya ve geleceği olarak Batı silinmez unsurlar haline geldi. Ve eğer Batı daha önce Rusya veya Ukrayna ile nasıl başa çıkılacağı konusunda gerçekten bölünmüş ve kararsızsa, Moskova’nın işgali Amerika Birleşik Devletleri’ni ve Avrupa’nın büyük bir kısmını Rusya’yı bir tehdit ve dışlanmış bir konuma düşürme ve kahraman bir Ukrayna’yı bir dost ve müttefik haline getirme konusunda birleştirdi. .
Rusya’nın büyüklüğünü savunduğunu iddia eden Putin, Rusya’yı dünyanın birçok yerinde parya bir devlet haline getirdi. Rusya’nın savaşın maliyetine ve yaptırımlara dayanmak için ihtiyaç duyduğu her şeye sahip olduğunu iddia ediyor. Ancak bir düşünce kuruluşu olan Carnegie Endowment for International Peace tarafından hazırlanan bir rapora göre, savaş yakında sona erse bile Rusya onlarca yıllık ekonomik durgunluk ve gerileme ile karşı karşıya. Endüstriyel üretim, hatta askeri üretim, artık alamadıkları Batı’dan gelen yüksek teknolojili mallara bağımlı olduğu için muhtemelen düşmeye devam edecek. Pek çok Batılı şirket ayrıldı, Batı ile ticaret azaldı ve savaşı finanse etmek bütçeyi tüketiyor. Çok sayıda yabancı havayolu Rusya’ya hizmet vermeyi durdurdu. Buna, Rusya’nın kaçan milyonlarca en iyi ve en parlak kişisini de ekleyin ve gelecek kasvetli.
Rusya’nın kayıplarının gerçek kapsamı da halkından saklanıyor. ABD Genelkurmay Başkanı Orgeneral Mark A. Milley, Kasım ayında Moskova’nın kayıplarının “ölen ve yaralanan 100.000 Rus askeri” olduğunu söyledi. Yaklaşık 300.000 erkek orduda top yemi görevine zorlandı ve daha pek çok kişi bunu takip edebilir.
Bay Putin’in sonunda müzakere edilmiş bir çözüm araması olasıdır, ancak Ukraynalılar giderek daha fazla yıkım ve kayıp yaşadıkça ve ülkelerinin bir karışını bile terk etmeme kararlılıkları derinleştikçe bu daha da uzak bir hal alıyor. Şimdilik, Bay Putin hala Ukrayna’yı dize getirebileceğine ve kaderini belirleyebileceğine inanıyor gibi görünüyor, ne pahasına olursa olsun.
Bay Putin, halka açık görünümlerinde hala kendine güvenen bir diktatör imajını geliştiriyor. Başarısızlıkların olduğu yerde, onun iradesine itaat etmeyen astların suçudur. Bu sahneyi 11 Ocak’ta, yeni yılda hükümet bakanlarıyla televizyonda yaptığı ilk toplantıda, başbakan yardımcısı Denis Manturov’a, uçak üretim rakamları konusunda Bay Putin’in yanlış olduğunda ısrar ettiği ve Bay Manturov’un savunduğu sırada canlandırdı. Sonunda Bay Putin patladı, “Gerçekten ne yapıyorsun, aptalı mı oynuyorsun?” “Evet,” dedi sonunda Bay Manturov, “Evet, efendim”in Rusça karşılığı.
Ruslar bu eylemi daha önce Kremlin’de gördüler. Bu versiyonda, Bay Putin’in her şeyi bilen çar ve Bay Manturov’un – amaçlanan ders – beceriksiz görevli olup olmadığını veya Bay Putin’in kendini beğenmişliği, kuruntuları ve kinciliği tarafından aptal yerine mi konduğunu düşünmeleri iyi olabilir.
The Times yayınlamaya kararlı çeşitli harfler editöre. Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazıları ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
The New York Times Görüş bölümünü takip edin Facebook , Twitter (@NYTopinion) ve instagram .