Venüs’ün Doğuşu Tablosu Hakkında Gerçekler

arkamikontrolet

New member
1445 – 1510 yılları içinde hayatış italyan bir ressam olan Sandro Botticelli, periyodunun en kıymetli yapıtlarından kimilerine imza atmıştır. 15. yüzyıl, Avrupa için garip bir periyottur zira kilisenin baskısı bir yandan artmakta lakin bir yandan da halk Hıristiyanlıktan uzaklaşma ve pagan inancı olarak görülen eski mitolojilere yönelmektedir. Bu yönelime sayısız fotoğrafında yer veren Botticelli’nin en ünlü yapıtlarından bir tanesi ise Venüs’ün Doğuşu tablosudur.

normal olarak bugün baktığımız vakit Venüs’ün Doğuşu tablosunda paganlığın tam olarak nerede olduğunu anlamak güç fakat devrin koşullarında ressamların kilise duvarlarına fotoğraf yaparak sanatlarını icra ettiklerini düşünürsek Botticelli’nin bir Roma tanrıçasını resmetmesi çok büyük bir olaydır. Sandro Botticelli imzalı Venüs’ün Doğuşu tablosuna gelin biraz daha yakından bakalım ve gerisindeki zımnî gerçeklerden kimilerini gorelim.

Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosu hakkındaki enteresan gerçekler:

Venüs’ün Doğuşu, tuval üzerine yapılan birinci yapıtlardan bir tanesidir
Resimde sunulan çıplaklık o devir için sıra dışı bir durumdu
Venüs’ün Doğuşu tablosundaki tek tanrıça Venüs değil
Venüs’ün Doğuşu tablosunun La Primavera isimli bir de ikiz tablosu vardır
Kötü vernik kullanması niçiniyle tablo az kalsın yok olacaktı
Klasik periyottan ilham alınarak yapıldı
Botticelli’nin Venüs’ü, günümüz hoşluk standartlarını karşılamıyor
Venüs’ün Doğuşu tablosundaki Venüs gerçek
50 yıl boyunca kimsenin bu biçimde bir tablonun varlığından haberi olmadı
Venüs’ün Doğuşu tablosu az kalsın cayır cayır yanacaktı


Venüs’ün Doğuşu, tuval üzerine yapılan birinci yapıtlardan bir adedidir:


Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu fotoğrafını yaptığı 1482 – 1486 yılları Erken Rönesans olarak isimlendirilir. bu vakitte sanatkarların büyük bir kısmı duvar fotoğrafları yapıyor ya da hayli daha fazla alıcı bulduğu ve sağlam olduğu için ahşap üzerine fotoğraf yapmayı tercih ediyorlardı. Tuval ise o devirde ucuzdu lakin bugün bildiğimiz tuvale pek benzemiyordu. bir daha de Sandro Botticelli, Venüs’ün Doğuşu tablosu için 172,5 cm × 278,5 cm boyutlarında bir tuval tercih etmiştir.

Resimde sunulan çıplaklık o periyot için sıra dışı bir durumdu:


15. yüzyıl Avrupasında bir fazlaca kıymetli eser verilmiş bulunmasına karşın Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosu bunlardan hiç birine benzemez. Zira resmin ana figürü olan Roma’nın aşk tanrıçası Venüs, tamamen çıplak resmedilmiştir. Kilisenin baskın olduğu ve fotoğrafları birçok vakit dini figürlerin beslediği bir devirde bu tıp bir çıplaklık çeşidinin tek örneğiydi. Hümanizm akımının ortaya çıkıp yayılması ile bir arada bu tabu ortadan kalkmıştır.

Venüs’ün Doğuşu tablosundaki tek tanrıça Venüs değil:


Venüs’ün Doğuşu tablosunun merkezinde yer alan figür tanrıça Venüs’tür. Venüs’e yanlışsız yaklaşan ikiliden bir tanesi batı ilahı Zephyr, onun yanındaki ise baharın tanrıçası Aura ya da tabiat tanrıçası Chloris’tir. Öteki yanında bulunan figür ise mevsimlerin tanrıçası olarak bilinen Horae’dir. Yani Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosu aslında Roma mitolojisinden kısa bir kıssa söylemektedir.

Venüs’ün Doğuşu tablosunun La Primavera isimli bir de ikiz tablosu vardır:


Sandro Botticelli, Venüs’ün Doğuşu tablosunda isminden da anlaşılacağı üzere tanrıça Venüs’ün doğuş kıssasını söylemektedir. Botticelli’nin bu tablonun çabucak akabinde çizdiği La Primavera isimli bir tablo daha var. Bu tablo, Venüs’ün Doğuşu ile benzeri bir kompozisyona sahiptir ancak bu sefer Venüs giyiniktir ve etrafında çiçekler açmaktadır. Kimi sanat tarihçilerine bakılırsa bu iki yapıtın anlattığı öyküye bakıldığı vakit çizim sıralarının tam zıddı olması gerekiyordu.

Kötü vernik kullanması niçiniyle tablo az kalsın yok olacaktı:


Resim sanatıyla az epeyce ilgili olan her insanın bildiği üzere tuval üzerine yapılan fotoğrafların üzerine bir kat vernik sürülür ve bu biçimdece fotoğrafın korunarak olduğu üzere kalması sağlanır. Maalesef Sandro Botticelli’nin kullanmış olduğu vernik o kadar berbattı ki neredeyse tablonun üzerinde siyah bir perde vardı. her neyse ki 1987 yılında fotoğraf üzerinde başarılı bir onarım çalışması yapıldı ve bu biçimdece bugüne kadar siyah bir cam sinema üzerinden izler üzere baktığımız renklerin canlılığı ortaya çıktı.

Klasik devirden ilham alınarak yapıldı:


Erken Helenistik devirde hayatış olan Yunanlı ressam Apelles’in Venus Anadyomene isimli bir tablosu vardır ve isminden de anlaşılacağı üzere tanrıça Venüs’ü anlatır. Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosu, 19. yüzyılda bu ismi almadan evvel Venus Anadyomene olarak anılıyordu. Bu açıdan baktığımız vakit Botticelli’nin Rönesans devrinin Apellesi olarak yeni bir akım başlatma gayretinde olduğunu söylemek mümkün.

Botticelli’nin Venüs’ü, günümüz hoşluk standartlarını karşılamıyor:


Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosunun uzun yıllar saf hoşluğu temsil ettiğine inanıldı. Holly Hagan ve Heather Byrd üzere kıymetli modeller bu pozu bir daha canlandırdı. Hatta Lady Gaga bile Venüs’e atıfta bulunan pozlar vermiştir. 2014 yılına geldiğimizde ise Venüs, tablodaki hali ile bir daha yaratıldı. Yapılan gerçekçi model herkesi hayal kırıklığına uğrattı zira beden yolları son derece abartılıydı. bir daha de bu durum fotoğrafın hoşluğunu gölgelemiyor.

Venüs’ün Doğuşu tablosundaki Venüs gerçek:


Simonetta Cattaneo de Vespucci, o devir İtalya’nın en hoş hanımı kabul ediliyordu ve bölgenin soylularından biriyle evliydi. Ancak aşk mahzur tanımadı ve Sandro Botticelli bu bayana aşık oldu. bir hayli fotoğrafında olduğu üzere Venüs’ün Doğuşu tablosunda da resmettiği bayan Simonetta Cattaneo de Vespucci’den oburu değildi. Botticelli aşkına öldükten daha sonra kavuşabildi. 1510 yılında ömrünü kaybeden ressam, Vespucci’nin yakınına gömüldü.

50 yıl boyunca kimsenin bu biçimde bir tablonun varlığından haberi olmadı:


Dönemin şartlarına baktığımız vakit Venüs’ün Doğuşu tablosu için en yavaşça tarifiyle cüretkar diyebiliriz. Bu niçinle Sandro Botticelli, tabloyu tamamladıktan daha sonra kimseye göstermedi ve 50 yıl boyunca bu tablo bir köşede gözlerden uzak bir biçimde kaldı. Bu saklılığın öbür bir sebebi de tablodaki menekşe yapraklarıydı. Zira menekşe yaprakları aşkı sembolize ediyordu ve aşk da bilirsiniz, seks.

Venüs’ün Doğuşu tablosu az kalsın cayır cayır yanacaktı:


1497 yılında Dominikli bir rahip olan Girolamo Savonarola, din elden gidiyor kaygısıyla olsa gerek ahlaksız her şeyin yakılması daveti yaptı. Halk da ahlaksız olmaktan korktuğu için bu davete uydu ve bugün Bâtaların Şenlik Ateşi ismi verilen bir müddetç boyunca aynaları, sanat yapıtlarını, mücevherleri, zarları, yüzükleri ve daha bunlar üzere birçok ahlaksızlığı yaktı. Bunlara baktığımız vakit Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosunun birinci yakılanlardan biri olması gerekir lakin yazgının bir cilvesi olarak ya da bu kadar büyük bir tuvali taşımaya üşendikleri için tablo bugüne kadar gelmeyi başardı. Venüs’ün Doğuşu, bugün İtalya’nın Floransa kentinde bulunan Uffizi Galerisi’nde sergilenmektedir.

Erken Rönesans periyodunun en cüretkar fotoğraflarından bir tanesi olan Sandro Botticelli’nin Venüs’ün Doğuşu tablosu hakkındaki farklı gerçeklerden bahsederek bu yapıtın ismindeki sır perdesini aralamaya çalıştık. Tablo hakkındaki fikirlerinizi yorumlarda paylaşabilirsiniz.

Dünyaca meşhur bir öbür eser olan Nedimeler Tablosu hakkında birbirinden farklı, gizemli ayrıntıları okumak için bu içeriğimize de göz atabilirsiniz:
 
Üst