Dahi kafalar
New member
WASHINGTON — Oyuncular için şimdiye kadar yazılmış en sürükleyici, korkulan replik.
Buradaki Shakespeare Tiyatro Topluluğunun direktörü Simon Godwin, “Edebiyatın Mona Lisa’sıdır” dedi. “Bu çok aşina olduğumuz bir şey, yeni bir bağlam getirmek ve onu tekrar yaşatmak zor.”
Klasik performansıyla tanınmayan bir aktör, Hamlet’in tek konuşmasının açılışını Gielgud, Burton, Olivier veya Cumberbatch’ten daha dramatik bir ağırlıkla söylediğinde çok etkileyiciydi.
Volodymyr Zelensky Salı günü İngiliz Parlamentosu’na Ukraynaca yaptığı bir video görüşmesinde “Şimdi bizim için soru olmak ya da olmamak” dedi. “Bu Shakespeare’in sorusu. 13 gün boyunca bu soru sorulabilirdi. Ama şimdi size kesin bir cevap verebilirim. Kesinlikle evet, olmak.”
Godwin’in, Ukrayna’nın savaş zamanı cumhurbaşkanı olan TV sitcom oyuncusu hakkında belirttiği gibi, “Bir bakıma, bu gerçeği bir şiir parçasıyla ifade etmek için dünyanın en derin gerçeğiyle uğraşan dünyanın en büyük aktörü haline geldi. güçlü bağlam.”
Bahisler yüksekken karakterin ortaya çıktığını bilen Shakespeare bunu onaylardı. Zelensky, “bir bela denizine” karşı silaha sarıldı.
Shakespeare Theatre Company’de yerleşik dramaturg olan Drew Lichtenberg’in işaret ettiği gibi, Hamlet’in intihar ve ölümle ilgili kaygısı, dünyanın şu anda çılgın bir diktatörün sapanlarını ve oklarını taşıyan bölümünde bir yankı uyandırıyor.
“Polonya veya Ukrayna gibi Orta Avrupa ülkelerinde Shakespeare’i ve özellikle Hamlet’i daha geniş siyasi durum için bir tür metafor olarak benimseme konusunda uzun bir gelenek var” dedi. “Polonya ve Ukrayna’nın her ikisinin de var olmadığı, dillerinin silindiği ve devletin resmi dili ve kültürü olarak Almanca veya Rusça’nın değiştirildiği dönemler oldu. ‘Olmamanın’ ne olduğunu biliyorlar.”
Ukrayna cumhurbaşkanının konuşmasını bu kadar güçlü yapan şey, dünyanın karamsar Danimarka prensi tarafından gündeme getirilen varoluşsal sorulara kapılmış olmasıydı.
Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Rus kuvvetleri çöktüğünde Zelensky yaşayacak mı yoksa ölecek mi? Ukrayna egemen bir ulus olarak var olacak mı? Bu kriz Amerika ve Batı kimliği için ne anlama geliyor – bu bittiğinde biz kim olacağız? Gezegen hayatta kalacak mı?
Zelensky ve Ukraynalılar bir şeyi temsil etmeyi ve olmayı seçtiler. Amerika’nın uzun zamandır olmadığı bir şekilde bir demokrasi olarak birleştiler, çünkü bizler siyaset konusunda, gerçeklik ve yapaylıkla ilgili yanan sorularla giderek daha fazla parçalandık; maskelerin ve Covid’in yıkıcı yandaşlığıyla; ve açgözlülük, bencillik ve milyarder kültürümüzün yıpratıcı etkisiyle.
Ukrayna, birlikte çalışan insanlardan oluşan ilham verici bir topluluk olan kolektif bir irade sergiliyor. İmparatorluğa saldıran bir zorbaya karşı kahramanca çabaları Amerika’nın kendi başlangıcını hatırlatıyor. Ayrıca askeri uzmanlara konvansiyonel bir savaşta ABD’nin Rusya’yı içeceğini gösterdiler. Çocukları öldürerek ve sivillerden kaçarak dünyanın dört bir yanındaki insanları alevlendirdiği halde, ordusu şaşırtıcı derecede yavaş ve tökezliyor.
Başkan Biden ve generalleri, hattın nerede olduğuna dair inanılmaz derecede karmaşık sorunu çözmeye çalışırken kendi varoluşsal anlarıyla yüzleşiyorlar. Ciritler iyi mi ve MiG’ler çok mu uzak? Sadist ve açgözlü Vladimir Putin’i III.
Tehdide rağmen, Birleşik Devletler büyükelçisi Oksana Markarova’nın “1939 iyi ile kötünün anı” dediği şeyde Ukrayna’nın yanında olmalıyız.
The Kyiv Independent muhabiri Illia Ponomarenko’nun Cuma günkü tweet’inde (kabalık ekarte edilmiş) gibi: “Batı, Ukrayna’ya her zaman bir fırsat vermeyi reddettiğini anlayana kadar Rusya’nın kaç tane Ukrayna şehrini halı bombalaması gerektiğini merak ediyorum. ‘Putin’i kışkırtma korkusu’ için bir silah, savaşın daha da tırmanmasına bir davettir.”
Ukrayna’da, Macaristan yakınlarında mültecilere yardım eden New York’un eski valisi George Pataki ile konuştum.
“Ukraynalılara en çok ne istediklerini sorduğumuzda, her zaman aldığımız cevap ‘Gökyüzü kapatın’ çünkü aileler, evler ve kasabalar harap oluyor. Rus ordusu tarafından yukarıdan” dedi. “Ve bu soruya cevap verememek çok hayal kırıklığı yaratıyor. Anladığım kadarıyla uçuşa yasak bölge oluşturmayacağız ama Ukraynalılara kendi uçuşa yasak bölgelerini oluşturmaları için maddi destek vermeliyiz.”
Rusya’nın eski büyükelçisi Michael McFaul, askeri liderlerimizi hatırlatarak Perşembe gecesi Stephen Colbert’e “uçuşa yasak bölge, savaş ilanı için bir örtmecedir. Bu, Amerikalı bir pilotun bir Rus pilotu vurduğu anlamına gelir ve bu bir savaş ilanıdır.” Ukrayna’ya askeri silahlar ve yaptırımlar açısından bunun dışındaki her şeyi verin” dedi.
Irak ve Afganistan’daki hafifleyen bozgunlar, birçok Amerikalıyı çatışmadan bıkmış durumda. Ama şimdi kendi içimize çekilme zamanı değil.
Biden’ın içinde bulunduğu korkunç bir durum, Sovyet imparatorluğunu masumların kanıyla tekrar bir araya getirebileceğini düşünen 4000’den fazla nükleer bombaya sahip irrasyonel, ruhsuz bir iblisle uğraşıyor.
Hamlet’in dediği gibi, zalim haksızdır.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) ile ilgili The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .
Buradaki Shakespeare Tiyatro Topluluğunun direktörü Simon Godwin, “Edebiyatın Mona Lisa’sıdır” dedi. “Bu çok aşina olduğumuz bir şey, yeni bir bağlam getirmek ve onu tekrar yaşatmak zor.”
Klasik performansıyla tanınmayan bir aktör, Hamlet’in tek konuşmasının açılışını Gielgud, Burton, Olivier veya Cumberbatch’ten daha dramatik bir ağırlıkla söylediğinde çok etkileyiciydi.
Volodymyr Zelensky Salı günü İngiliz Parlamentosu’na Ukraynaca yaptığı bir video görüşmesinde “Şimdi bizim için soru olmak ya da olmamak” dedi. “Bu Shakespeare’in sorusu. 13 gün boyunca bu soru sorulabilirdi. Ama şimdi size kesin bir cevap verebilirim. Kesinlikle evet, olmak.”
Godwin’in, Ukrayna’nın savaş zamanı cumhurbaşkanı olan TV sitcom oyuncusu hakkında belirttiği gibi, “Bir bakıma, bu gerçeği bir şiir parçasıyla ifade etmek için dünyanın en derin gerçeğiyle uğraşan dünyanın en büyük aktörü haline geldi. güçlü bağlam.”
Bahisler yüksekken karakterin ortaya çıktığını bilen Shakespeare bunu onaylardı. Zelensky, “bir bela denizine” karşı silaha sarıldı.
Shakespeare Theatre Company’de yerleşik dramaturg olan Drew Lichtenberg’in işaret ettiği gibi, Hamlet’in intihar ve ölümle ilgili kaygısı, dünyanın şu anda çılgın bir diktatörün sapanlarını ve oklarını taşıyan bölümünde bir yankı uyandırıyor.
“Polonya veya Ukrayna gibi Orta Avrupa ülkelerinde Shakespeare’i ve özellikle Hamlet’i daha geniş siyasi durum için bir tür metafor olarak benimseme konusunda uzun bir gelenek var” dedi. “Polonya ve Ukrayna’nın her ikisinin de var olmadığı, dillerinin silindiği ve devletin resmi dili ve kültürü olarak Almanca veya Rusça’nın değiştirildiği dönemler oldu. ‘Olmamanın’ ne olduğunu biliyorlar.”
Ukrayna cumhurbaşkanının konuşmasını bu kadar güçlü yapan şey, dünyanın karamsar Danimarka prensi tarafından gündeme getirilen varoluşsal sorulara kapılmış olmasıydı.
Kredi… The New York Times için Lynsey Addario
Rus kuvvetleri çöktüğünde Zelensky yaşayacak mı yoksa ölecek mi? Ukrayna egemen bir ulus olarak var olacak mı? Bu kriz Amerika ve Batı kimliği için ne anlama geliyor – bu bittiğinde biz kim olacağız? Gezegen hayatta kalacak mı?
Zelensky ve Ukraynalılar bir şeyi temsil etmeyi ve olmayı seçtiler. Amerika’nın uzun zamandır olmadığı bir şekilde bir demokrasi olarak birleştiler, çünkü bizler siyaset konusunda, gerçeklik ve yapaylıkla ilgili yanan sorularla giderek daha fazla parçalandık; maskelerin ve Covid’in yıkıcı yandaşlığıyla; ve açgözlülük, bencillik ve milyarder kültürümüzün yıpratıcı etkisiyle.
Ukrayna, birlikte çalışan insanlardan oluşan ilham verici bir topluluk olan kolektif bir irade sergiliyor. İmparatorluğa saldıran bir zorbaya karşı kahramanca çabaları Amerika’nın kendi başlangıcını hatırlatıyor. Ayrıca askeri uzmanlara konvansiyonel bir savaşta ABD’nin Rusya’yı içeceğini gösterdiler. Çocukları öldürerek ve sivillerden kaçarak dünyanın dört bir yanındaki insanları alevlendirdiği halde, ordusu şaşırtıcı derecede yavaş ve tökezliyor.
Başkan Biden ve generalleri, hattın nerede olduğuna dair inanılmaz derecede karmaşık sorunu çözmeye çalışırken kendi varoluşsal anlarıyla yüzleşiyorlar. Ciritler iyi mi ve MiG’ler çok mu uzak? Sadist ve açgözlü Vladimir Putin’i III.
Tehdide rağmen, Birleşik Devletler büyükelçisi Oksana Markarova’nın “1939 iyi ile kötünün anı” dediği şeyde Ukrayna’nın yanında olmalıyız.
The Kyiv Independent muhabiri Illia Ponomarenko’nun Cuma günkü tweet’inde (kabalık ekarte edilmiş) gibi: “Batı, Ukrayna’ya her zaman bir fırsat vermeyi reddettiğini anlayana kadar Rusya’nın kaç tane Ukrayna şehrini halı bombalaması gerektiğini merak ediyorum. ‘Putin’i kışkırtma korkusu’ için bir silah, savaşın daha da tırmanmasına bir davettir.”
Ukrayna’da, Macaristan yakınlarında mültecilere yardım eden New York’un eski valisi George Pataki ile konuştum.
“Ukraynalılara en çok ne istediklerini sorduğumuzda, her zaman aldığımız cevap ‘Gökyüzü kapatın’ çünkü aileler, evler ve kasabalar harap oluyor. Rus ordusu tarafından yukarıdan” dedi. “Ve bu soruya cevap verememek çok hayal kırıklığı yaratıyor. Anladığım kadarıyla uçuşa yasak bölge oluşturmayacağız ama Ukraynalılara kendi uçuşa yasak bölgelerini oluşturmaları için maddi destek vermeliyiz.”
Rusya’nın eski büyükelçisi Michael McFaul, askeri liderlerimizi hatırlatarak Perşembe gecesi Stephen Colbert’e “uçuşa yasak bölge, savaş ilanı için bir örtmecedir. Bu, Amerikalı bir pilotun bir Rus pilotu vurduğu anlamına gelir ve bu bir savaş ilanıdır.” Ukrayna’ya askeri silahlar ve yaptırımlar açısından bunun dışındaki her şeyi verin” dedi.
Irak ve Afganistan’daki hafifleyen bozgunlar, birçok Amerikalıyı çatışmadan bıkmış durumda. Ama şimdi kendi içimize çekilme zamanı değil.
Biden’ın içinde bulunduğu korkunç bir durum, Sovyet imparatorluğunu masumların kanıyla tekrar bir araya getirebileceğini düşünen 4000’den fazla nükleer bombaya sahip irrasyonel, ruhsuz bir iblisle uğraşıyor.
Hamlet’in dediği gibi, zalim haksızdır.
The Times, editöre çeşitli mektuplar yayınlamaya kararlıdır . Bu veya makalelerimizden herhangi biri hakkında ne düşündüğünüzü duymak isteriz. İşte bazı ipuçları . Ve işte e-postamız: [email protected] .
Facebook , Twitter (@NYTopinion) ile ilgili The New York Times Opinion bölümünü takip edin ) ve Instagram .