Ahmet
New member
Egzistansiyalizm: Hayatın Anlamını Bulmaya Çalışırken Kahvemi Dökme Tecrübesi
Herkese merhaba, değerli forumdaşlar! Bugün biraz kafa karıştırıcı ama bir o kadar da eğlenceli bir konuya dalıyoruz: Egzistansiyalizm. Hem filozofların hem de bizim gibi sıradan insanların hayatlarında bir şekilde yer edinmiş bir akım. Öyle bir şey ki, belki kahvemi içerken bir anda 'Ya ben kimim? Hangi evrende yaşıyorum?' diye sormama neden oldu. Egzistansiyalizm nedir, ne değildir? Hadi gelin, hep birlikte keşfe çıkalım!
Egzistansiyalizm Ne Demek?
Egzistansiyalizm, aslında varlık felsefesi ile yakından ilişkili bir akım. "Kendimi var olarak hissetmek istiyorum!" diye bağıran herkesin içinde bir yerlerde izlerini bulabileceğiniz bir düşünce tarzı. Temel olarak şunu savunur: İnsanlar kendi anlamlarını yaratırlar, çünkü hayatın kendisi bir anlam taşımıyor. Ah, işte! Hepimiz aslında "neden" diye soran, içsel bir boşlukla dünyaya gelen varlıklarız. Evet, egzoz dumanından önce doğmuş olan o küçük varlıklar!
İnsanın doğası gereği bir kaygı ve yalnızlık hissetmesi gerektiği düşüncesini benimsediği için, egzekütif stres yapan bir felsefe olabilir ama bir o kadar da "hadi ama" dedirtecek kadar eğlenceli.
Kadınlar ve Egzistansiyalizm: Hayat, Bir İlişki ve Empati Toprağıdır
Şimdi... gelin bu egzistansiyalizm işini kadınlar açısından bir düşünelim. Çünkü kadınlar, bence, egzozdan değil, ilişkilerden daha çok anlam çıkarma eğilimindedirler. Egzistansiyalizmde varlık sorgulaması yaparken, "Peki ama, ben ne yapıyorum? Benim burada olma amacım ne?" diye düşünüp, hemen de etrafındaki insanlarla ilişkisini gözden geçiren bir kadın görmek... "Hadi ama, biraz kendine gel!" dedirten türden bir şey değil mi?
Kadınlar bir yandan 'Öyle mi, içsel boşluk var mı?' diye sorgularken, diğer yandan "Ama ben seni seviyorum ve bu hayatı birlikte yaşamayı seçiyorum!" diyebilir. Hani filozofların en büyük korkusu olan "boşluk" kavramını, ilişkilerinde bir şekilde anlamlı hale getiriyorlar gibi. Bir şeyin anlamını bulmak için başkalarıyla kurduğumuz bağlar ne kadar önemli, değil mi?
Bunu kendi hayatımızda da çokça gözlemledik. Bir kadın, hayatın anlamını genellikle bir başka insanda bulmak ister; hem empatik, hem de ilişki odaklı bir bakış açısı ile dünyayı güzelleştirir. Şüphesiz, bu eğilim egotistik bir sorudan çok daha fazlasına dönüşebilir: "Ben varım ve seninle birlikte daha anlamlıyım!"
Erkekler ve Egzistansiyalizm: Strateji ve Çözüm Arayışı
Şimdi erkeklerin egiztansiyalizmle nasıl başa çıktığını düşünelim. Erkekler genellikle bir problemi çözmek istediklerinde, mantıkla hareket ederler. Ama hayatın anlamını sorgularken, bazen "Yani ne yapmamız lazım? Plan yapalım!" diyerek soluğu bir kitapçıda almakta bulurlar. "Hayat anlamını kaybetmişse, O zaman buna çözüm bulmalıyız!" diyerek filozofların kitaplarına göz atmaya başlarlar.
Bir erkek için, egzisistansiyalizm gibi derin bir soru genellikle bir strateji gereksinimi gibi algılanır. Kendisi için, 'Ben burada ne yapmalıyım?' sorusunun cevabı daha çok 'Hedeflerimi belirlemeliyim, plana sadık kalmalıyım, bu kadar zor olmamalı!' şeklinde olur. Yani, hayatın anlamını bulmak, bir 'plan yapma' meselesine indirgenebilir. Ve tabii, stratejik yaklaşım gereği olayı bir "hayat rehberi" şeklinde ele alıp, 'Egzistansiyalizm mi? Evet, yapmam gerekenler listesine ekleyelim!' derler.
Çözüm odaklı yaklaşımlarıyla erkekler, bazen derin anlamlardan çok daha pragmatik bir yaklaşım sergileyebilirler. Ama tam da bu yüzden, bazen hayatı fazla "ağaçlar arasındaki orman" şeklinde görüp, o "orman" içinde kaybolabilirler.
Hadi Ama, Hayatın Anlamını Bulmak Bu Kadar Zor Olmamalı!
Sonuçta, hayatın anlamını sorgulamak, derin bir kavram olduğu kadar, eğlenceli bir süreç olmalı. Düşünün, bir anda çok ciddi bir "varlık" sorusu üzerine konuşurken, bir arkadaşınızın "Ya ama pizza var, ne olacağı belli!" diye çıkış yapması... Egzistansiyalizmi ve onun boşluk kavramını bir nebze olsun hafifletmek, düşündüğünüzden çok daha kolay olabilir. Bazen anlam arayışı, en basit şeylerde de bulunabilir.
Ve tabii, nihayetinde şu nokta önemli: Ne kadınlar ne de erkekler, tek başlarına bu dünyayı çözebilecek kadar güçlü değil. Hepimizin bir noktada "Evet, bu hayat gerçekten anlamlı mı?" sorusunu sorduğu anlar oluyor. Ama belki de bu sorunun cevabını bulmanın en güzel yolu, o soruyu başkalarına da sormak! Birbirimize verdiğimiz anlamlarla varolmak, egzystansiyalizmin en güzel yanıdır.
Peki, siz ne düşünüyorsunuz? Egzistansiyalizmi hayatımızda nasıl uyguluyoruz? Kadınlar ve erkekler bu felsefeyi nasıl farklı şekillerde deneyimliyorlar? Yorumlarınızı bekliyorum!
Herkese merhaba, değerli forumdaşlar! Bugün biraz kafa karıştırıcı ama bir o kadar da eğlenceli bir konuya dalıyoruz: Egzistansiyalizm. Hem filozofların hem de bizim gibi sıradan insanların hayatlarında bir şekilde yer edinmiş bir akım. Öyle bir şey ki, belki kahvemi içerken bir anda 'Ya ben kimim? Hangi evrende yaşıyorum?' diye sormama neden oldu. Egzistansiyalizm nedir, ne değildir? Hadi gelin, hep birlikte keşfe çıkalım!
Egzistansiyalizm Ne Demek?
Egzistansiyalizm, aslında varlık felsefesi ile yakından ilişkili bir akım. "Kendimi var olarak hissetmek istiyorum!" diye bağıran herkesin içinde bir yerlerde izlerini bulabileceğiniz bir düşünce tarzı. Temel olarak şunu savunur: İnsanlar kendi anlamlarını yaratırlar, çünkü hayatın kendisi bir anlam taşımıyor. Ah, işte! Hepimiz aslında "neden" diye soran, içsel bir boşlukla dünyaya gelen varlıklarız. Evet, egzoz dumanından önce doğmuş olan o küçük varlıklar!
İnsanın doğası gereği bir kaygı ve yalnızlık hissetmesi gerektiği düşüncesini benimsediği için, egzekütif stres yapan bir felsefe olabilir ama bir o kadar da "hadi ama" dedirtecek kadar eğlenceli.
Kadınlar ve Egzistansiyalizm: Hayat, Bir İlişki ve Empati Toprağıdır
Şimdi... gelin bu egzistansiyalizm işini kadınlar açısından bir düşünelim. Çünkü kadınlar, bence, egzozdan değil, ilişkilerden daha çok anlam çıkarma eğilimindedirler. Egzistansiyalizmde varlık sorgulaması yaparken, "Peki ama, ben ne yapıyorum? Benim burada olma amacım ne?" diye düşünüp, hemen de etrafındaki insanlarla ilişkisini gözden geçiren bir kadın görmek... "Hadi ama, biraz kendine gel!" dedirten türden bir şey değil mi?
Kadınlar bir yandan 'Öyle mi, içsel boşluk var mı?' diye sorgularken, diğer yandan "Ama ben seni seviyorum ve bu hayatı birlikte yaşamayı seçiyorum!" diyebilir. Hani filozofların en büyük korkusu olan "boşluk" kavramını, ilişkilerinde bir şekilde anlamlı hale getiriyorlar gibi. Bir şeyin anlamını bulmak için başkalarıyla kurduğumuz bağlar ne kadar önemli, değil mi?
Bunu kendi hayatımızda da çokça gözlemledik. Bir kadın, hayatın anlamını genellikle bir başka insanda bulmak ister; hem empatik, hem de ilişki odaklı bir bakış açısı ile dünyayı güzelleştirir. Şüphesiz, bu eğilim egotistik bir sorudan çok daha fazlasına dönüşebilir: "Ben varım ve seninle birlikte daha anlamlıyım!"
Erkekler ve Egzistansiyalizm: Strateji ve Çözüm Arayışı
Şimdi erkeklerin egiztansiyalizmle nasıl başa çıktığını düşünelim. Erkekler genellikle bir problemi çözmek istediklerinde, mantıkla hareket ederler. Ama hayatın anlamını sorgularken, bazen "Yani ne yapmamız lazım? Plan yapalım!" diyerek soluğu bir kitapçıda almakta bulurlar. "Hayat anlamını kaybetmişse, O zaman buna çözüm bulmalıyız!" diyerek filozofların kitaplarına göz atmaya başlarlar.
Bir erkek için, egzisistansiyalizm gibi derin bir soru genellikle bir strateji gereksinimi gibi algılanır. Kendisi için, 'Ben burada ne yapmalıyım?' sorusunun cevabı daha çok 'Hedeflerimi belirlemeliyim, plana sadık kalmalıyım, bu kadar zor olmamalı!' şeklinde olur. Yani, hayatın anlamını bulmak, bir 'plan yapma' meselesine indirgenebilir. Ve tabii, stratejik yaklaşım gereği olayı bir "hayat rehberi" şeklinde ele alıp, 'Egzistansiyalizm mi? Evet, yapmam gerekenler listesine ekleyelim!' derler.
Çözüm odaklı yaklaşımlarıyla erkekler, bazen derin anlamlardan çok daha pragmatik bir yaklaşım sergileyebilirler. Ama tam da bu yüzden, bazen hayatı fazla "ağaçlar arasındaki orman" şeklinde görüp, o "orman" içinde kaybolabilirler.
Hadi Ama, Hayatın Anlamını Bulmak Bu Kadar Zor Olmamalı!
Sonuçta, hayatın anlamını sorgulamak, derin bir kavram olduğu kadar, eğlenceli bir süreç olmalı. Düşünün, bir anda çok ciddi bir "varlık" sorusu üzerine konuşurken, bir arkadaşınızın "Ya ama pizza var, ne olacağı belli!" diye çıkış yapması... Egzistansiyalizmi ve onun boşluk kavramını bir nebze olsun hafifletmek, düşündüğünüzden çok daha kolay olabilir. Bazen anlam arayışı, en basit şeylerde de bulunabilir.
Ve tabii, nihayetinde şu nokta önemli: Ne kadınlar ne de erkekler, tek başlarına bu dünyayı çözebilecek kadar güçlü değil. Hepimizin bir noktada "Evet, bu hayat gerçekten anlamlı mı?" sorusunu sorduğu anlar oluyor. Ama belki de bu sorunun cevabını bulmanın en güzel yolu, o soruyu başkalarına da sormak! Birbirimize verdiğimiz anlamlarla varolmak, egzystansiyalizmin en güzel yanıdır.
Peki, siz ne düşünüyorsunuz? Egzistansiyalizmi hayatımızda nasıl uyguluyoruz? Kadınlar ve erkekler bu felsefeyi nasıl farklı şekillerde deneyimliyorlar? Yorumlarınızı bekliyorum!